fierce passion

fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).

Lit. (class.):

solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

furatur aliquid aut eripit,

id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

pecuniam ex templo,

Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

ad furandum venire,

Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

ille robore exercitus inpar, furandi melior,

Tac. A. 3, 74 init.;

of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—

Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

pone caput, fessosque oculos furare labori,

Verg. A. 5, 845:

membra,

Sil. 10, 74:

sese,

id. 14, 561:

vultus veste,

i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

Cic. Balb. 2, 5:

speciem furabor Iacchi,

will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

audiendi facultatem,

to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.

fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.

Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

ira furor brevis est,

Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

fere ira et concitatio furori sunt similia,

Quint. 7, 4, 31:

hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

Cic. Pis. 21, 50; cf.:

furore atque amentiā impulsus,

Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

Catilinae,

Sall. C. 24, 2:

versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

Cic. Cat. 4, 6, 11:

caeci furore,

Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

rabidus,

id. 63, 38:

caecus,

Hor. Epod. 7, 13:

nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

so of political excitement,

Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

mille puellarum, puerorum mille furores,

Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

Cic. Div. 1, 31, 66:

negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

id. ib. 1, 37, 88:

ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

fatidicos concepit mente furores,

Ov. M. 2, 640:

ad hunc impendiorum furorem,

Suet. Ner. 31.—Prov.:

furor fit laesa saepius patientia,

Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

Sil. 3, 146.— Poet., of things:

caeli furor aequinoctialis,

the raging storms, Cat. 46, 2.—

Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

quis furor est, census corpore ferre suo?

Ov. A. A. 3, 172:

furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

Plin. 2, 1, 1, § 3:

magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

raging desire, Stat. Th. 8, 596:

simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—

Transf., the cause of wrath ( poet.):

non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

Prop. 1, 18, 15.—

Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).

Lit. (class.):

solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

furatur aliquid aut eripit,

id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

pecuniam ex templo,

Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

ad furandum venire,

Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

ille robore exercitus inpar, furandi melior,

Tac. A. 3, 74 init.;

of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—

Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

pone caput, fessosque oculos furare labori,

Verg. A. 5, 845:

membra,

Sil. 10, 74:

sese,

id. 14, 561:

vultus veste,

i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

Cic. Balb. 2, 5:

speciem furabor Iacchi,

will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

audiendi facultatem,

to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.

fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.

Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

ira furor brevis est,

Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

fere ira et concitatio furori sunt similia,

Quint. 7, 4, 31:

hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

Cic. Pis. 21, 50; cf.:

furore atque amentiā impulsus,

Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

Catilinae,

Sall. C. 24, 2:

versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

Cic. Cat. 4, 6, 11:

caeci furore,

Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

rabidus,

id. 63, 38:

caecus,

Hor. Epod. 7, 13:

nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

so of political excitement,

Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

mille puellarum, puerorum mille furores,

Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

Cic. Div. 1, 31, 66:

negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

id. ib. 1, 37, 88:

ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

fatidicos concepit mente furores,

Ov. M. 2, 640:

ad hunc impendiorum furorem,

Suet. Ner. 31.—Prov.:

furor fit laesa saepius patientia,

Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

Sil. 3, 146.— Poet., of things:

caeli furor aequinoctialis,

the raging storms, Cat. 46, 2.—

Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

quis furor est, census corpore ferre suo?

Ov. A. A. 3, 172:

furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

Plin. 2, 1, 1, § 3:

magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

raging desire, Stat. Th. 8, 596:

simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—

Transf., the cause of wrath ( poet.):

non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

Prop. 1, 18, 15.—

Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

* * *

* * *

fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.

Appellatively (only poet. for furor or rabies):

unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

Verg. A. 1, 41:

ubi concepit furias,

i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

tauri,

Mart. 2, 43, 5:

canum,

Grat. Cyneg. 392:

in furias agitantur equae,

i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

auri,

the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

honestae (Sagunti),

Stat. S. 4, 6, 84.—

Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—

As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).

Prop.:

Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

Cic. N. D. 3, 18, 46:

ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—

Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.

Plur.:

itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

Cic. Sull. 27, 76:

Furiae Catilinae,

id. Par. 4, 1, 27:

sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—

Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

illa furia ac pestis patriae,

Cic. Sest. 14, 33;

of the same,

id. ib. 17, 39; cf.

also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

Liv. 21, 10, 11.

fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.

Appellatively (only poet. for furor or rabies):

unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

Verg. A. 1, 41:

ubi concepit furias,

i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

tauri,

Mart. 2, 43, 5:

canum,

Grat. Cyneg. 392:

in furias agitantur equae,

i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

auri,

the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

honestae (Sagunti),

Stat. S. 4, 6, 84.—

Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—

As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).

Prop.:

Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

Cic. N. D. 3, 18, 46:

ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—

Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.

Plur.:

itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

Cic. Sull. 27, 76:

Furiae Catilinae,

id. Par. 4, 1, 27:

sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—

Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

illa furia ac pestis patriae,

Cic. Sest. 14, 33;

of the same,

id. ib. 17, 39; cf.

also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

Liv. 21, 10, 11.

fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.

Appellatively (only poet. for furor or rabies):

unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,

Verg. A. 1, 41:

ubi concepit furias,

i. e. became furious, id. ib. 4, 474:

tauri,

Mart. 2, 43, 5:

canum,

Grat. Cyneg. 392:

in furias agitantur equae,

i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:

auri,

the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:

ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,

in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:

honestae (Sagunti),

Stat. S. 4, 6, 84.—

Of things: tranare sonoras Torrentum furias,

the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—

As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).

Prop.:

Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,

Cic. N. D. 3, 18, 46:

ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,

id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—

Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.

Plur.:

itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,

Cic. Sull. 27, 76:

Furiae Catilinae,

id. Par. 4, 1, 27:

sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,

Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:

his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,

urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—

Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:

illa furia ac pestis patriae,

Cic. Sest. 14, 33;

of the same,

id. ib. 17, 39; cf.

also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,

id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:

hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,

Liv. 21, 10, 11.